To metrima - Natassa Mpofiliou

για κάτι τέτοια τραγούδια καταλαβαίνω γιατί αγαπώ τη μουσική ...τόσο

It's late in the night, dancing is done
The music has died, you're ready to run

But you don't have a clue, this party hasn't ended yet
Not for me and you, now you're just pretending

You're hiding from yourself,
Yes you are, yes you are
Like golden rays of sun in the cloud

We're meant to be one, I know we are
If I am the sky, then you are my star

Hey you don't have a clue, this party never ended
Not for me and you, I know you're just pretending

You're hiding from yourself,
Yes you are, yes you are
Like golden rays of sun in the cloud

I will make you see
Haven't you got, haven't you got it yet?
Just lay down for a while, next to me

Didn't mean to make you panic, didn't mean to put you off
Baby it's the way that you've got me
I listen to my heart and it takes you high
And you ask me how, can I show you how?
I need your love right now, now, now.
Oh, oh.

...and it did

When the routine bites hard
And ambitions are low
And the resentment rides high
But emotions wont grow
And were changing our ways,
Taking different roads
Then love, love will tear us apart again

Why is the bedroom so cold
Turned away on your side?
Is my timing that flawed,
Our respect run so dry?
Yet theres still this appeal
That weve kept through our lives
Love, love will tear us apart again

Do you cry out in your sleep
All my failings expose?
Get a taste in my mouth
As desperation takes hold
Is it something so good
Just cant function no more?
When love, love will tear us apart again

Έσβησαν τα όνειρα, έσβησαν
έγινε πρωί
άνοιξε την πόρτα, άνοιξε
ήλιος να με δει

ήρθες και στο δρόμο μου
φώτισε ο ουρανός
να η καρδιά μου πέταξε
κόκκινος χαρταετός

σ' έχω ανάγκη σαν παιδί
μη μ' αφήσεις να γυρίσω εκεί
στον εαυτό μου στη σιωπή
κρύα θάλασσα έρημο νησί

άψυχα κορμιά στα χέρια μου
άχρηστα κλειδιά
δε μου μένει τίποτα
τίποτα δε μου φτάνει πια

έλα ας περπατήσουμε
μακριά απ' το θόρυβο
τις πληγές να κλείσουμε
έχουμε όλο τον καιρό

σ' έχω ανάγκη σαν παιδί..

single

And look at me without you
I'm quite proud of myself
I feel reckless, clumsy
Like I'm making a mistake
A really big mistake

Μικρή βόλτα, μεγάλη αγκαλιά

Αργά το απόγευμα με πήρες τηλέφωνο να πάμε βόλτα σαν αυτές που μας αρέσουν. Μπυρίτσα στο χέρι και βουρρρρ για τον βράχο του Αρείου Πάγου. Ξέρεις πως όταν έχω πολλά στο μυαλό μου θέλω να πηγαίνω εκεί. Στο τηλέφωνο με άκουσες και με κατάλαβες. Δεν είπες τίποτα γι΄ αυτό απλά πρότεινες να πάμε. Με ξέρεις καλά και μ΄αρέσει αυτό. Είσαι ένα από τα αστεράκια μου. Από εκείνα που μου δίνουν μια μεγάλη αγκαλία χωρίς να την ζητήσω. Το ξέρεις από πριν οτι την έχω ανάγκη.
Βρεθήκαμε Σύνταγμα, μου κράτησες το χέρι και με ένα τόσο μεγάλο χαμόγελο μου είπες "Μπυρίτσα και βράχο ε γκομενάκι;". Πόσο γελάω όταν με φωνάζεις έτσι. Περπατήσαμε την Μητροπόλεως, βγήκαμε Πλάκα.
-Πείνασα αλλά νηστεύω ρε συ, σου είπα.
-Θα πάρουμε και πατατόπιτες τότε, ναι;
-Okay, Παίρνω τις πατατόπιτες, παίρνεις τα μπυρόνια.
Πολύ βάλσαμο ρε συ οι πατατόπιτες. Τις κατεβάσαμε σε χρόνο dt. Βράδιασε. Άρχισε να κάνει λίγο ψύχρα και δεν έβαλες ζεστό jacket. Δεν παραπονέθηκες.Έλα προχώραααα, μου είπες και με τράβηξες...
-Έφερα και το νέο μου i-pod. Χωράει 4.500 τραγούδια
-E, θα μας φτάσουν
Φτάσαμε στον βράχο. Πάντα μου αρέσει να πηγαίνω εκεί. Είχα να πάω πολύ καιρό. Δεν το είχα ανάγκη. Καθήσαμε, έβγαλες το i-pod και μου έδωσες το ένα ακουστικό. Άνοιξα τις μπύρες για να μη χαλάσεις τα όμορφα νυχάκια σου. Είχε κόσμο πάλι. Μ΄αρέσει όταν έχει κόσμο εκεί. Είναι από τα μέρη που όσο κόσμο και να έχει μπορείς άνετα να είσαι ΚΑΙ μόνος. Αυτή τη φορά όμως ήθελα παρέα. Φωτοφράφισα τον βράχο της Ακρόπολης. Χωρίς φλας να φωτίζεται το μνημείο και ο βράχος. Οι σκιές των παιδιών που ήταν πιο πέρα αποτυπώνονταν σαν φιγούρες χορευτών. Μου άρεσε.
Σου ζητώ αν έχεις ένα τραγούδι που ήθελα να ακούσω.... Το είχες!!!!!!


Αργά το απογευμα με πήρες τηλέφωνο. 'Hμουν ξαπλωμένος στον καναπέ και λαγοκοιμόμουν. Με άκουσες, σε άκουσα. Κλείσαμε. Έτσι απλά. Σα να μη τρέχει τίποτα αλλά σα να τρέχουν πολλά.

"please listen to the man who said that it could be the two of us"

Καληνύχτα γιατί ξέρω οτι δεν θα σου την πω αλλιώς

τελείωσε με, αποτελείωσε με, μπορείς

Επιστρέφω από Κηφισιά με τον ηλεκτρικό...γεμάτο κόσμο. Να! μία άδεια θέση...εννοείται οτι προλαβαίνω και κάθομαι..τόσα χρόνια στίβο(ταχύτητες 100μ.- 100μ. μετ΄ εμποδίων -150μ. και σκυταλοδρομία). Τα πόδια μου ακόμα βαστάνε τελικά παρά τα 34 μου -σε ένα μήνα λέμε- χρόνια.
Στην πρώτη στάση επιβιβάζεται ενας γνωστός μου και αρχίζουμε τα "που χάθηκες, πως περνάς, έχω καιρό να σε δω, να πάμε για καφέ" και περνάει κάπως υποφερτά η ώρα εκεί μέσα στο βαγόνι-κελί (στιβαγμένος ο κόσμος σαν τα κοτόπουλα, κανονικά όμως). Από πάνω μου ένας νεαρός (λέμε τώρα) έχει το μισό πουκάμισο έξω από το παντελόνι και διακρίνεται ανετότατα η κοιλία του, ψιλοβρωμάει έχω την εντύπωση αλλά δεν ξέρω αν είναι από εκείνον ή είναι γενικότερα μέσα από το βαγόνι. Το Rexona εδώ δεν κάνει δουλειά, τσεκαρισμένο. Ο απέναντι μου κατεβαίνει και πιάνω τη θέση για τον γνωστό μου, ο οποίος και κάθεται και συνεχίζουμε να μιλάμε (εγώ έχω ακόμα τον νεαρό από πάνω μου). Τελικά σε πόση ώρα θα φτάσω κέντρο; Είναι η μυρωδιά (ναι, την μπόχα εννοώ) του βαγονιού ή το τρένο όντως είναι τόσο μα τόσο αργό σε σημείο σαδιστικό. Κατά κακή μου Τύχη ο γνωστός μου κατεβαίνει σε μία από τις επόμενες στάσεις. Και ναι, ο νεαρός με τα έξω-πουκάμισα κάθεται ακριβώς απέναντι μου....πάλι κερδίσαμε (Χριστίνα σε θυμάμαι).
Ο τύπος αρχίζει και με κοιτάει..εγώ κρύβομαι κάτω από τα γυαλιά ηλίου. Δεν δίνω σημασία και για να μη δώσω κανένα δικαίωμα έχω στρέψει το κεφάλι μου προς το παράθυρο και κοιτάω έξω (δεν έχει και τίποτα να δω μη φανταστείς). Σκέφτομαι τα δικά μου, κάνω διαλόγους, μαλώνω, τα ξαναβρίσκω.
Πλησιάζει η στάση που θα κατέβω και νιώθω ανακούφιση που θα τελειώσει το μαρτύριο....
Ο τύπος όμως μου κρατούσε έκπληξη...ανοίγει απαθέστατος το στόμα του και κάνει έναν βόθρο ΝΑ!

με αποτελείωσε...


καμία σχέση με τη μικρή Στέλλα