Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά

...μη μου πεις οτι ποτέ δεν σου έτυχε να σου την πέσει κάποιος/α που το dress code το οποίο υποστήριζε δε σου άρεσε και εσύ τον/την απέρριψες μόνο και μόνο από αυτό.
Ναι, όλοι κάνουμε μαλακίες στη ζωή μας λοιπόν. Με την πάροδο των χρόνων, ειλικρινά, η άποψη του άλλου, όσον αφορά στο ντύσιμο, έπαψε να με ενδιαφέρει(ίσως να φταίει ότι έχω γνωρίσει ανθρώπους που ξυπνούσαν και κοιμόντουσαν σκεπτόμενοι τι θα φορέσουν την επόμενη μέρα-pathetic...ίσως να ήμουν και εγώ έτσι κάποτε-PATHETIC...ίσως να είμαι και τώρα ακόμα-ΠΙΟ PATHETIC ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ...που λέει και η κολλητή), απλά δεν κρίνω ποτέ κάποιον από το ντύσιμό του.
Πρόσεξε όμως κάτι, δεν αναφέρομαι στην κριτική που θα μπορούσε να φέρει άπειρα γέλια στην παρέα βλέποντας κολάνοειδή ή διάφορα άλλα ζεβρέ/λεοπαροειδή όλα σε ένα....και μη μου πεις ότι δεν το έχεις δει αυτό ποτέ, γιατί θα νομίσω ότι μας ήρθες από την Ουγκάντα (μιά χαρά ντύνονται εκεί βασικά, i think).
Πλέον έχω μάθει να δέχομαι τους άλλους και να μου γεμίζουν την καρδιά από χαρά και αγάπη με τον χαρακτήρα τους, παρά για το αν φοράνε Margiela ή Westwood...
Θα συμφωνήσω λοιπόν με τον τυπάκο που έγραψε το παρακάτω σε έναν τοίχο στο Γκάζι..πολλές φορές, ξέρεις, διαβάζεις κάτι απίθανα συνθήματα στους τοίχους που λατρεύεις πραγματικά

λάτρεψα λοιπόν....