...ίσως όχι και τόσο
"perry blake"
When i'm over you
And when you are over me
As we go on this journey apart and alone
Just another daydream
Just another daydream
Just another day
Just another day to dream
You can now unlock the sadness
If you ever feel the need
Don't you know what turns the planet ?
Sends those shipwrecks back to sea ?
Healing begins when the wounds have been closed
Caution the flowers, these beds may not show
Just another daydream
Just another daydream
When i'm over you
And when you are over me
Will our ghosts be together ?
So peaceful… so free...
Just another daydream
Just another day dream
Fading in the moonlight
Fading in the moonlight
I don't see the wind through cold blue eyes
Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2009
to eat or not to eat
...μερικές φορές όμως πρέπει να τα φας για να καταλάβεις πολλά..και δεν αναφέρομαι στη γεύση τους (για τους τυχόν κοπρολάγνους)
Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά
...μη μου πεις οτι ποτέ δεν σου έτυχε να σου την πέσει κάποιος/α που το dress code το οποίο υποστήριζε δε σου άρεσε και εσύ τον/την απέρριψες μόνο και μόνο από αυτό.
Ναι, όλοι κάνουμε μαλακίες στη ζωή μας λοιπόν. Με την πάροδο των χρόνων, ειλικρινά, η άποψη του άλλου, όσον αφορά στο ντύσιμο, έπαψε να με ενδιαφέρει(ίσως να φταίει ότι έχω γνωρίσει ανθρώπους που ξυπνούσαν και κοιμόντουσαν σκεπτόμενοι τι θα φορέσουν την επόμενη μέρα-pathetic...ίσως να ήμουν και εγώ έτσι κάποτε-PATHETIC...ίσως να είμαι και τώρα ακόμα-ΠΙΟ PATHETIC ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ...που λέει και η κολλητή), απλά δεν κρίνω ποτέ κάποιον από το ντύσιμό του.
Πρόσεξε όμως κάτι, δεν αναφέρομαι στην κριτική που θα μπορούσε να φέρει άπειρα γέλια στην παρέα βλέποντας κολάνοειδή ή διάφορα άλλα ζεβρέ/λεοπαροειδή όλα σε ένα....και μη μου πεις ότι δεν το έχεις δει αυτό ποτέ, γιατί θα νομίσω ότι μας ήρθες από την Ουγκάντα (μιά χαρά ντύνονται εκεί βασικά, i think).
Πλέον έχω μάθει να δέχομαι τους άλλους και να μου γεμίζουν την καρδιά από χαρά και αγάπη με τον χαρακτήρα τους, παρά για το αν φοράνε Margiela ή Westwood...
Θα συμφωνήσω λοιπόν με τον τυπάκο που έγραψε το παρακάτω σε έναν τοίχο στο Γκάζι..πολλές φορές, ξέρεις, διαβάζεις κάτι απίθανα συνθήματα στους τοίχους που λατρεύεις πραγματικά
λάτρεψα λοιπόν....
Ναι, όλοι κάνουμε μαλακίες στη ζωή μας λοιπόν. Με την πάροδο των χρόνων, ειλικρινά, η άποψη του άλλου, όσον αφορά στο ντύσιμο, έπαψε να με ενδιαφέρει(ίσως να φταίει ότι έχω γνωρίσει ανθρώπους που ξυπνούσαν και κοιμόντουσαν σκεπτόμενοι τι θα φορέσουν την επόμενη μέρα-pathetic...ίσως να ήμουν και εγώ έτσι κάποτε-PATHETIC...ίσως να είμαι και τώρα ακόμα-ΠΙΟ PATHETIC ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ...που λέει και η κολλητή), απλά δεν κρίνω ποτέ κάποιον από το ντύσιμό του.
Πρόσεξε όμως κάτι, δεν αναφέρομαι στην κριτική που θα μπορούσε να φέρει άπειρα γέλια στην παρέα βλέποντας κολάνοειδή ή διάφορα άλλα ζεβρέ/λεοπαροειδή όλα σε ένα....και μη μου πεις ότι δεν το έχεις δει αυτό ποτέ, γιατί θα νομίσω ότι μας ήρθες από την Ουγκάντα (μιά χαρά ντύνονται εκεί βασικά, i think).
Πλέον έχω μάθει να δέχομαι τους άλλους και να μου γεμίζουν την καρδιά από χαρά και αγάπη με τον χαρακτήρα τους, παρά για το αν φοράνε Margiela ή Westwood...
Θα συμφωνήσω λοιπόν με τον τυπάκο που έγραψε το παρακάτω σε έναν τοίχο στο Γκάζι..πολλές φορές, ξέρεις, διαβάζεις κάτι απίθανα συνθήματα στους τοίχους που λατρεύεις πραγματικά
λάτρεψα λοιπόν....
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
