Στην πρώτη στάση επιβιβάζεται ενας γνωστός μου και αρχίζουμε τα "που χάθηκες, πως περνάς, έχω καιρό να σε δω, να πάμε για καφέ" και περνάει κάπως υποφερτά η ώρα εκεί μέσα στο βαγόνι-κελί (στιβαγμένος ο κόσμος σαν τα κοτόπουλα, κανονικά όμως). Από πάνω μου ένας νεαρός (λέμε τώρα) έχει το μισό πουκάμισο έξω από το παντελόνι και διακρίνεται ανετότατα η κοιλία του, ψιλοβρωμάει έχω την εντύπωση αλλά δεν ξέρω αν είναι από εκείνον ή είναι γενικότερα μέσα από το βαγόνι. Το Rexona εδώ δεν κάνει δουλειά, τσεκαρισμένο. Ο απέναντι μου κατεβαίνει και πιάνω τη θέση για τον γνωστό μου, ο οποίος και κάθεται και συνεχίζουμε να μιλάμε (εγώ έχω ακόμα τον νεαρό από πάνω μου). Τελικά σε πόση ώρα θα φτάσω κέντρο; Είναι η μυρωδιά (ναι, την μπόχα εννοώ) του βαγονιού ή το τρένο όντως είναι τόσο μα τόσο αργό σε σημείο σαδιστικό. Κατά κακή μου Τύχη ο γνωστός μου κατεβαίνει σε μία από τις επόμενες στάσεις. Και ναι, ο νεαρός με τα έξω-πουκάμισα κάθεται ακριβώς απέναντι μου....πάλι κερδίσαμε (Χριστίνα σε θυμάμαι).
Ο τύπος αρχίζει και με κοιτάει..εγώ κρύβομαι κάτω από τα γυαλιά ηλίου. Δεν δίνω σημασία και για να μη δώσω κανένα δικαίωμα έχω στρέψει το κεφάλι μου προς το παράθυρο και κοιτάω έξω (δεν έχει και τίποτα να δω μη φανταστείς). Σκέφτομαι τα δικά μου, κάνω διαλόγους, μαλώνω, τα ξαναβρίσκω.
Πλησιάζει η στάση που θα κατέβω και νιώθω ανακούφιση που θα τελειώσει το μαρτύριο....
Ο τύπος όμως μου κρατούσε έκπληξη...ανοίγει απαθέστατος το στόμα του και κάνει έναν βόθρο ΝΑ!
με αποτελείωσε...
καμία σχέση με τη μικρή Στέλλα
τι βοθρο να κανει μια στελλιτσα ..... αυτη μονο με ενα χαμογελο της μπορει να σε αποτελειωσει :))))))))
ΑπάντησηΔιαγραφήτι τραβατε και εσεις στα μετρο!!!
ηλεκτρικό :)
ΑπάντησηΔιαγραφήθα προτιμούσα να πάθω ηλεκτροπληξία :P
καλημέραααααααααα :P