Μικρή βόλτα, μεγάλη αγκαλιά

Αργά το απόγευμα με πήρες τηλέφωνο να πάμε βόλτα σαν αυτές που μας αρέσουν. Μπυρίτσα στο χέρι και βουρρρρ για τον βράχο του Αρείου Πάγου. Ξέρεις πως όταν έχω πολλά στο μυαλό μου θέλω να πηγαίνω εκεί. Στο τηλέφωνο με άκουσες και με κατάλαβες. Δεν είπες τίποτα γι΄ αυτό απλά πρότεινες να πάμε. Με ξέρεις καλά και μ΄αρέσει αυτό. Είσαι ένα από τα αστεράκια μου. Από εκείνα που μου δίνουν μια μεγάλη αγκαλία χωρίς να την ζητήσω. Το ξέρεις από πριν οτι την έχω ανάγκη.
Βρεθήκαμε Σύνταγμα, μου κράτησες το χέρι και με ένα τόσο μεγάλο χαμόγελο μου είπες "Μπυρίτσα και βράχο ε γκομενάκι;". Πόσο γελάω όταν με φωνάζεις έτσι. Περπατήσαμε την Μητροπόλεως, βγήκαμε Πλάκα.
-Πείνασα αλλά νηστεύω ρε συ, σου είπα.
-Θα πάρουμε και πατατόπιτες τότε, ναι;
-Okay, Παίρνω τις πατατόπιτες, παίρνεις τα μπυρόνια.
Πολύ βάλσαμο ρε συ οι πατατόπιτες. Τις κατεβάσαμε σε χρόνο dt. Βράδιασε. Άρχισε να κάνει λίγο ψύχρα και δεν έβαλες ζεστό jacket. Δεν παραπονέθηκες.Έλα προχώραααα, μου είπες και με τράβηξες...
-Έφερα και το νέο μου i-pod. Χωράει 4.500 τραγούδια
-E, θα μας φτάσουν
Φτάσαμε στον βράχο. Πάντα μου αρέσει να πηγαίνω εκεί. Είχα να πάω πολύ καιρό. Δεν το είχα ανάγκη. Καθήσαμε, έβγαλες το i-pod και μου έδωσες το ένα ακουστικό. Άνοιξα τις μπύρες για να μη χαλάσεις τα όμορφα νυχάκια σου. Είχε κόσμο πάλι. Μ΄αρέσει όταν έχει κόσμο εκεί. Είναι από τα μέρη που όσο κόσμο και να έχει μπορείς άνετα να είσαι ΚΑΙ μόνος. Αυτή τη φορά όμως ήθελα παρέα. Φωτοφράφισα τον βράχο της Ακρόπολης. Χωρίς φλας να φωτίζεται το μνημείο και ο βράχος. Οι σκιές των παιδιών που ήταν πιο πέρα αποτυπώνονταν σαν φιγούρες χορευτών. Μου άρεσε.
Σου ζητώ αν έχεις ένα τραγούδι που ήθελα να ακούσω.... Το είχες!!!!!!


Αργά το απογευμα με πήρες τηλέφωνο. 'Hμουν ξαπλωμένος στον καναπέ και λαγοκοιμόμουν. Με άκουσες, σε άκουσα. Κλείσαμε. Έτσι απλά. Σα να μη τρέχει τίποτα αλλά σα να τρέχουν πολλά.

"please listen to the man who said that it could be the two of us"

Καληνύχτα γιατί ξέρω οτι δεν θα σου την πω αλλιώς